μανισάρης

ο (Μ μανισάρης και μανισιάρης)

μανιακός, τρελός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Από το θ. τού αορ. τού ρ. μανίζω + κατάλ. –άρης (πρβλ. λυσσ-άρης).